Kur’an-ı Kerîm Geniş Analizi – 3

Bakara/256: Dinde zorlama yoktur.

Tevbe/5: .. Müşrikleri, puta tapanları bulduğunuz yerde öldürün..

Yukarıda ki ayetlere göz attığımda ilk göze çarpan nokta, ikisine bu kadar tezat bir durum teşkil eden iki kutsal (!) söz. Muhammed’in neden bunları kur’an’a koyduğunu ise ancak şu yolla açıklamak mümkündür sanırım; günlük siyasi gereksinimleri gereği bu tür tepkileri kutsal (!) vecizeler halinde kutsal (!) kitabında yayınlamasıdır.

En’am/125: Allah kimi doğru yola koymak isterse, onun kalbini İslamiyet’ e açar. Kimi de saptırmak isterse kalbini dar ve sıkıtılı kılar. Allah inanmayanları küfür bataklığında kılar.

A’raf/178: Allah kimi hidayete erdirirse, doğru yolu bulan odur. Kimi de şaşırtırsa, işte asıl ziyana uğrayanlar onlardır.

Zümer/22: Allah kimin kalbini İslam’ a açmışsa, o Rabbinden bir nur üzerinde değil midir? Allah’ı anmak konusunda kalpleri katılaşmış olanlara yazıklar olsun! İşte bunlar apaçık bir sapıklık içerisindedirler.

Nahl/93: Allah dileseydi sizi tek bir ümmet yapardı, ama o istediğini saptırır, istediğini doğru yola eriştirir. İşlediklerinizden andolsun ki sorumlu tutulacaksınız..

Ayrıca bakınız: Fatır/8, Müdessir/31-42 vb..

Secde/13: Biz dileseydik, herkese hidayet verirdik, fakat cehennemi tamamen cin ve insanlarla dolduracağıma dair benden söz çıkmıştır.

Hud/118-119: Eğer Rabbin dileseydi insanları tek bir ümmet kılardı. Fakat Rabbinin merhamet ettikleri bir yana, hala ayrılıktadırlar; esasen onları bunun için yaratmışızdır. Rabbinin, andolsun ki hep insan ve cinlerle dolduracağım, sözü yerine gelmiştir.

A’raf/179: Andolsun ki biz cin ve insanlardan birçoğunu cehennem için yaratmışızdır.

İlk üç ayet ve son üç ayet gereğince ortaya çıkan vahim sonucu alenen görmekteyiz. Kur’an’ın Tanrısı sırf cehennemi doldurup yakmak için keyfi olarak hareket ettiğini itiraf etmektedir. Nedendir ki şu soru akıllara gelmekte; madem dilediğinin kalbine imanı ve islamı doldurabiliyorsun ve onu cehenneminden alıkıyorsun da, neden diğer insanlara aynı muameleyi yapmıyorsun? Sanırım kendine verdiği sözü tutmak için, cehennemine odun lazım olsa gerek..özgür iradeden bahseden Kur’an burada çuvallamış oluyor. Tanrının iradeye kadri yetebiliyorken, bazılarını sırf cehennem dolsun da yansın diye bilerek imansız ve kafir (!) bıraktığını burada itiraf etmekte. Demek Tanrı bilerek insanları ayırıyor ve ayırdığı bu insanlar arasında savaşmalarını ve ayrılıp bölünmelerini istiyor.

Tevbe/28-29: Ey iman edenler! Allah’a ortak koşanlar ancak bir pislikten ibarettir. Artık bu yıllarından sonra, Mescid-i Haram’a yaklaşmasınlar. Eğer yoksulluktan korkarsanız, Allah dilerse lütfuyla sizi zengin kılar. Şüphesiz Allah hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir. Kendilerine kitap verilenlerden Allah’a ve ahiret gününe iman etmeyen, Allah’ın ve Resûlünün haram kıldığını haram saymayan ve hak din İslam’ı din edinmeyen kimselerle, küçülerek (boyun eğerek) kendi elleriyle cizyeyi verinceye kadar savaşın.

Zuhruf/32: Dünya hayatında ki geçimlerini aralarında böldük ve bazılarını, bazılarından üstün kıldık.

Bu mantıkla hareket edersek, İslam/Kur’an’ın Tanrısı sadist bir mazoşisttir. İnsanları keyfi olarak bölüyor ve savaşmalarını emrediyor, o da yetmiyormuş gibi böldüklerinden kötü olarak ayırdıklarını cehennemine tıkıyor. Göz yaşartıcı bir adalet ve bir sevgi doğrusu..

Dikkatli bir göz ile görülebilir ki, Kur’an, insan yaşamının ger yönünü, her konuda ki hükümleri ile çelişkilere boğar. Bir yandan kişi varlığına değer verirmiş gibi görünürken, diğer yandan kişiyi kul kertesine ( “ben sizi ancak bana ibadet edesiniz diye yarattım” ) indirir. Bir yandan hürlükten söz ederken, diğer yandan hak ve özgürlük kavramları ile olan konuları, örneğin kölelil kurumunu (Nahl 24/25) doğal olarak görür. Bir yandan kadına değer verirmiş gibi görünürken, (Kadının erkek üzerinden hakkı vardır..), diğer yandan onu “aklen ve dinen dun”, şahitlikte ve miras paylaşımında erkeğin yarı değerinde ve her halükarda erkeğin egemenliği altında ki bir yaratık olarak tanımlar. Bir yandan hoşgörü yanlısı gibi görünürken, diğer yandan kendi emirlerine uymayanları, “kafir” ve “cehennemlik” sayarak ve daha nice olumsuz sıfatlar ile anarak, hoşgörüsüzlüğün en katı şekli ile itham eder.

Al-i İmran/85: Kim İslamiyetten başka bir dine yönelirse onun ki kabul edilmeyecektir.

Şeklinde ki hükümlerden tutunuz da, müşriklerin (putperestlerin) öldürülmeleri gerektiğine (Tevbe/5) ya da,

Enfal/12: .. Artık onların (kafirlerin) boyunlarını vurun, parmaklarını doğrayın..

Şeklinde yok edilmelerine ya da Yahudilere ve Hristiyanlara karşı ” Hak dinini (İslamı) kabul etmelerine kadar ” savaş açılmasına ve İslamı kabul etmedikleri takdirde ” cizye ” (kafa parası) alınmasına varıncaya kadar dehşet saçan tehditler vardır.

Bu vesile ile anlamış olduğumuz kadarını irdeleyip, Kur’an’a tekrar göz atmamız ve sonuçlarını eleştirel akıl süzgecinden geçirip, tartmamız faydalı olacaktır.